در مورد عایق گرم، دمای سطح باید به کمتر از 140 درجه فارنهایت )یا ترجیحاً 125 درجه فارنهایت( محدود شود تا پرسنل را از صدمات بالقوه جبران ناپذیر محافظت کند. بلنکتهای آیروژل با ضریب انتقال حرارت کم و ضریب نفوذ حرارت پایین، کمترین دمای سطح خارجی عایق را حاصل می کنند. ضریب نفوذ حرارت پایین سبب می شود تا در تماس با عایق مدت زمان زیادی طول بکشد تا دمای سطح احساس گردد. حفرات نانومتری عایقهای بلنکت سبب می شوند تا نفوذ حرارت بسیار کند انجام شده و امکان انتقال حرارت سریع به سطح عایق وجود نداشته باشد. در عایقهای سنتی مانند پشم سنگ، ریزش عایق یا حفرات بزرگ درون عایق سبب می شود تا حرارت به راحتی به سطح عایق منتقل شده و باعث افزایش دمای سطح عایق گردد.